‘Op vrijdag 7 en zaterdag 8 februari duiken we samen in de betoverende wereld van de Italiaanse muziek’.
Geheel overeenkomstig deze verleidelijk klinkende aankondiging is, met een terugblik, dit weekend in Salon 1919 verlopen. De betovering had natuurlijk alles te maken met de muziek van de grote namen Rossini, Donizetti, Bellini, Tosti, Donaudy en Verdi, maar zeker ook met de bezielende workshopleiding van sopraan Francine van der Heijden en pianist Gilbert den Broeder. Getweeën wisten zij een onvergetelijk zangfeestje te bouwen in de Salon, samen met de deelnemers, waaronder leerlingen van Joost van der Linden, die zelf uiteraard ook van de partij was, met naast een in dit geval bescheiden muzikale inbreng die andere specialiteit: van zijn culinaire verrassingen.
Geen misverstand, het was een echte workshop waar hard gewerkt werd. Italiaans zingen is voor de niet-Italiaan echt geen sinecure. Maar Francine en Gilbert kozen niet voor een straf regime en hoge eisen, maar gaven in tegendeel iedere zanger de ruimte om het eigen ‘instrument’ ten volle te ontplooien. Dank zij de vrolijke, ontspannen en stimulerende aanpak waren de deelnemers getuige van elkaars verrassende vorderingen in het beperkte bestek van drie dagdelen. Wat een sensatie!

L’Ultima Canzone kreeg de workshop mee als titel. ‘Het hoogste lied’ vertaalde ik met een gok, tot ik het lied van Tosti beluisterde en de dramatiek tot mij doordrong: bedoeld wordt het laatste lied dat iemand zingt voor zijn liefje aan de vooravond van haar bruiloft met een ander. Zo romantisch geladen is dit repertoire van belcanto, via de waarachtigheid van het verisme op weg naar de twintigste-eeuwse musical, volgens het weidse muzikale perspectief dat Joost voor ons schetste.
Uiteraard werden Francine en Gilbert aan het eind in het zonnetje gezet, evenals de sympathieke en gastvrije Liesbeth van de Salon.

Guus Koelman
februari 2025